Η κεραμική, η κατασκευή αγγείων από πηλό, προϋποθέτει την κατοχή ενός οργανωμένου corpus τεχνικών γνώσεων (know-how) που αφορούν την κατανομή κοιτασμάτων πηλού στην ευρύτερη γεωγραφική ζώνη του οικισμού, τη διαφορετική σύσταση και τις ιδιότητες των διάφορων ειδών πηλού, τη σύσταση των κατάλληλων μη πλαστικών υλών που θα χρησιμοποιηθούν για πρόσμειξη με τον πηλό, την προετοιμασία των βαφών και τις συνθήκες όπτησης των σχηματοποιημένων αγγείων (αρχές πυροτεχνολογίας).

Η εμφάνιση της κεραμικής χρονολογείται στις αρχές της Nεολιθικής. Κατά τη διάρκεια της εποχής αυτής οι γνώσεις που αφορούν την κεραμική εξελίσσονται, φθάνοντας σε ένα πολύ προχωρημένο στάδιο εμπειρίας και αισθητικής. Σταδιακά επιτυγχάνεται η παραγωγή μιας μεγάλης ποικιλίας αγγείων και τεχνοτροπιών (γραπτά αγγεία, εγχάρακτη διακόσμηση, λεπτά στιλβωμένα αγγεία κ.ά.), γεγονός που υποδηλώνει την ύπαρξη εξειδικευμένων γνώσεων και μακρόχρονης εμπειρίας, που πιθανότατα μεταβιβάζονταν από γενεά σε γενεά.

Πέρα από τη χρηστική λειτουργία των αγγείων, μερικές από τις καλύτερες κατηγορίες τους αποτέλεσαν αντικείμενα ανταλλαγών μεταξύ των νεολιθικών κοινοτήτων, με σκοπό την απόκτηση τροφής από άλλες κοινότητες σε περιόδους σιτοδείας ή την εξασφάλιση του κύρους και του γοήτρου που προσέδιδε η απόκτηση αντικειμένων ιδιαίτερου κάλλους στον κάτοχό τους.